Karkówka po staropolsku

Poranek przywitał nas gęstą mgłą przykrywającą nieodległe wytwory architektury. W tle majaczyły  zarysy bezlistnych drzew. Powstawały podczas tego teatru przyrody scenerie , których nigdy nie powiązałabym z tym miejscem. Chodniki otoczone drzewami zmieniły się w strumienie i wąskie wąwozy. Miejsca i rzeczy , które wydają się nam znajome  mogą zaskoczyć nas swoim nowym obliczem.

  Oto prawdziwa magia jesieni. 

Nieuchronnie również zbliżają się  święta postanowiłam więc wcielić w życie kilka nowych przepisów. Oto pierwsze rezultaty, które  przerosły moje oczekiwania i przyjemnie zaskoczyły. 

Odkąd pamiętam mój Małżonek wspominał zawsze wędliny , których smak poznał podczas pobytu w Wilnie. Mięsa nadziewane bakaliami. 

Jednak nigdy nie odważyliśmy się na taki eksperyment. 

Aż do teraz. 

Rezultat okazał się na tyle smaczny ,że ten kawałek, zrobiony z połowy składników,  znikł w ciągu niespełna 2 dni. 

Chyba muszę robić  gorsze  zestawienia ;).

Aby poczęstować naszych gości takim przysmakiem

Potrzebujemy:

1  kg karkówki

1 opakowanie  przyprawy do wieprzowiny

300 g mielonego mięsa z kurczaka

150 g suszonych daktyli bez pestek

75 g suszonych śliwek

75 g suszonych moreli

100 g migdałów

1 łyżka ziaren kolendry

1 ostra papryczka

1 cebula

1 łyżeczka soli morskiej

1 łyżka oleju

1 łyżka wody

Rozpoczynamy od podsmażenia pokrojonej wcześniej w kostkę cebuli . Aby  cebula była  szklista i nie przypalona wrzucamy ją na zimną patelnię z mieszaniną wody i oleju. Cebulka będzie się gotowała do czasu ,ąż nie wyparuje  woda następnie  delikatnie się zarumieni . To jest  sposób mojego Mistrza  na zawsze miękką cebulę. Posiekaną ostrą paprykę i zmieloną kolendrę dodajemy do lekko rozdrobnionych bakalii. 

W tym przypadku zmieliłam mięso z podudzi kurczaka . Barwą i strukturą przypomina karkówkę więc nie widać różnicy w kolorze i nie ma duże różnicy w smaku. Jeśli chcemy aby farsz odcinał się kolorem możemy wykorzystać mięso z piersi. Aby farsz  się kleił musimy mięso dobrze wyrobić   

( zmielić), wtedy wydzieli ono kolagen , który połączy wszystkie  składniki. Zmielone mięso mieszamy z bakaliami i solą.

Karkówkę   rozcinamy jak książkę i rozbijamy   tłuczkiem tak  aby w każdym miejscu miało 1,5 cm grubości. Oprószamy dokładnie z każdej strony przyprawą do wieprzowiny  i smarujemy  farszem . Całość rolujemy dokładnie i zawijamy  dokładnie w folię aluminiową lub jeśli chcecie  mieć ładniejszy kolor obwiązujemy sznurkiem. 

Pieczemy w nagrzanym do 190 stopni piekarniku ok. 90 minut. 

Tak przygotowana karkówka będzie pełna smaku i soczysta. 

Zapach i smak nie pozwoli jej leżeć za długo w lodówce. 

Można podawać na zimno jako wędlinę, można podać zalane galaretą lub na ciepła z sosem pieczeniowym. Zależy co kto preferuje.

Polecam

Tatar z tuńczyka

Podczas jednego z naszych wypadów na sushi  jedliśmy wspaniałego surowego tuńczyka. 

To doznanie tak głęboko pobudziło nasze kubki  smakowe , że postanowiliśmy zrobić tatara z polędwicy z tuńczyka w domu. 

Pamiętajcie ,że jednak ryby muszą pochodzić z pewnego źródła, czyli muszą być najlepszej jakości. 

Potrzebujemy:

200 g polędwicy z tuńczyka

2 dojrzałe avocado

sok z 1 limonki

1 łyżka sosu sojowego

2 suszone pomidory

sól, pieprz

kilka gałązek świeżej kolendry

czarny sezam

Grzanka  z białego chleba

Polędwicę z tuńczyka siekamy w drobną kostkę  i polewamy sosem powstałym z sosu sojowego i połowy soku z limonki. Przyprawiamy solą i pieprzem. 

Łyżką wyciągamy miąższ z awokado i rozgniatamy   przyprawiając solą pieprzem i sokiem z limonki. 

Podajemy na grzance z białego pieczywa oraz awokado obsypany ziarnami czarnego sezamu oraz jasnym octem balsamico. 

Ten tatar gwarantuje niesamowite doznania  smakowe. 

Polecam.

Śniadaniowe delicje

Korzystając ze spokoju niedzielnego poranka postanowiłam,w rewanżu za wspaniałego tatara z tuńczyka, zaserwować puszyste naleśniki. 

Nadzienie z dodatkiem waniliowego  kremowego sera oraz  aromatycznej galaretki z czereśni sprawia , że zwykłe naleśniki stają się wykwintnym  daniem godnym restauracji. 

Wołowina po węgiersku

Jesień nie rozpieszcza nas swoją aurą. Zimno albo mokro  oto naprzemienna aura panująca w naszym pięknym kraju. Tak jak większość tęsknię za promieniami słońca , które rozświetliłyby te , jakże krótkie już dni. 

Drzewa powoli przygotowują się  do zimowego odpoczynku. Coraz większa ilość  puszystych i okrągłych skrzydlatych gości odwiedza nasz karmnik, dzięki czemu nasze koty przez większą część dnia siedzą z przylepionymi do szyby nosami.  Czyli przygotowania do zimy trwają w najlepsze.

Na taką pogodę najlepsze są geste sosy ze składnikami czerpiącymi z bogactwa  jesieni. 

Do takich  należy moja ulubiona wołowina po " węgiersku".

Potrzebujemy:

200 g łopatki wołowej pokrojonej w grubszą kostkę

3 sztuki długiej słodkiej papryki czerwonej

2 cebule

200 g mieszanki warzyw  mrożonych (marchewka , pietruszka , seler korzeniowy, por)

6 dużych pieczarek

1 szklanka bulionu wołowego

3 łyżki koncentratu pomidorowego

1 łyżka vegety

pieprz, ziele angielskie, liść laurowy

1 ostra papryczka

1 łyżka oleju

Cebulę kroimy w piórka i podsmażamy , aż delikatnie się zeszkli, dodaje pokrojoną w kostkę wołowinę i podsmażamy chwilkę razem z pokrojoną na drobne paski papryką oraz mrożonymi warzywami. Pod koniec zalewamy bulionem i dodajemy pieprz , ziele angielskie, ostrą papryczkę  i liść laurowy. Gotujemy  aż mięso stanie się kruche i delikatne ( w szybkowarze ok. 30 minut ). Następnie dodajemy koncentrat pomidorowy , pieczarki  i przyprawiamy vegetą gotujemy ok. 7 minut. Otrzymujemy pełen smaku  i zapachu gęsty sos , który jest idealnym dodatkiem do włoskiej pasty lub do moich ulubionych placków ziemniaczanych. Smaczne , pożywne i pełne aromatu  oto danie na jesienny obiad i nie tylko. 

Polecam